In 2010 waren ze met 3.200, in 2016 met 3.890. Vandaag tellen we 5.574 wilde tijgers. Dat toont dat onze natuurbehoudsinspanningen lonen! De strijd is wel nog niet gestreden ...

Deze zomer kregen we bemoedigend natuurnieuws: wereldwijd steeg het aantal wilde tijgers! Ze zijn zelfs bijna met dubbel zoveel als in 2010. Het Global Tiger Forum telt nu officieel 5.574 wilde tijgers.

© naturepl.com / Andy Rouse / WWF

Dat prachtige resultaat danken we aan grensoverschrijdende samenwerkingen die de Tijgertop op touw zette in 2010, in Sint-Petersburg. Op die top trokken natuurbeschermers aan de alarmbel: met nog maar 3.200 wilde tijgers – 95% minder dan een eeuw eerder – balanceerde de soort op het randje van uitsterven. Het vonnis was snoeihard: als we niet meteen de handen in elkaar sloegen om de tijger te redden, zou de emblematische soort razendsnel uitsterven.

De tijd tikte. Verschillende grote natuurbeschermingsorganisaties, waaronder WWF, en 13 Aziatische landen verbonden zich ertoe het tij te keren voor de tijger.

Dertien jaar later mogen we trots zijn op de vooruitgang die we samen boekten.

Geen onverdeeld succes

Laten we beginnen met het goede nieuws: in Zuid-Azië zijn de tijgeraantallen opmerkelijk gestegen. India en Nepal slaagden er zelfs in om hun tijgerpopulaties te verdubbelen sinds 2010! In Bangladesh, Rusland en Bhutan blijven de aantallen stabiel, of stijgen ze. China werkt hard om zijn tijgerpopulaties te herstellen in specifieke gebieden. En Maleisië bouwde het eerste tijgerreservaat in Zuidoost-Azië!

Helaas kleurt de tijgerbarometer niet in alle landen groen. In de meeste Zuidoost-Aziatische landen blijven de cijfers zorgwekkend. Zo loopt de tijger het risico om lokaal uit te sterven in Laos en Vietnam. En in Cambodja is er sinds 2007 geen enkele wilde tijger meer gespot.

Habitatvernietiging: een aanhoudende dreiging

Zelfs in gebieden waar tijgerpopulaties groeien, blijft het leefgebied van deze emblematische soort slinken. Wilde tijgers hebben nog maar 5% van hun historische verspreidingsgebied. Dat is véél minder ruimte dan ze nodig hebben. Die ruimte moeten de tijgers ook nog eens delen met mensen ... Resultaat: meer mens-tijgerconflicten, meer stroperij.

Als we de tijger écht een toekomst willen geven, moeten we wilde landschappen opnieuw met elkaar verbinden en herstellen. Daarvoor moeten we nauw samenwerken met lokale en inheemse gemeenschappen.

© naturepl.com / Andy Rouse / WWF

2034, het volgende jaar van de tijger

We weten dus wat er ons te doen staat voor het volgende jaar van de tijger. Onze belangrijkste werkpunten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden: habitatverlies en mens-tijgerconflicten.

Dit zijn onze vier hoofddoelen:

Leefgebieden van tijgers uitbreiden en met elkaar verbinden: we helpen tijgers herintroduceren op cruciale locaties in hun historische leefgebieden, en zorgen dat ze zich veilig kunnen verplaatsen via natuurlijke corridors. We werken ook aan efficiënte beheerssystemen voor beschermde gebieden.

Zorgen dat mens en tijger harmonieuzer kunnen samenleven: voor ons moeten de voordelen van het behoud van de tijger opwegen tegen de kosten van samenleven met de soort. Daarom waken we erover dat de gemeenschappen die samenleven met de tijger, daar ook socio-economisch voordeel uit halen; dat het welzijn van en de gendergelijkheid binnen die gemeenschappen er een boost door krijgen. Lokale gemeenschappen zijn onmisbare partners voor onze natuurbehoudsinspanningen.

Uitbuiting een halt toeroepen: we blijven strijden tegen stroperij en illegale handel in tijgers en hun prooidieren.

Fondsen vrijmaken: we versterken de politieke wil en stimuleren financiële investeringen voor tijgerbehoud. We zorgen ook dat het maatschappelijk middenveld zich er volop achter schaart.

Ja, we staan nog voor uitdagingen. Maar deze bemoedigende resultaten tonen ons dat doorzettingsvermogen en inspanningen hun vruchten afwerpen. Dat wilde tijgers nog altijd hun plaats hebben in onze wereld.