De bleke havik (Accipiter princeps) werd nog nooit op foto vastgelegd. En omdat zijn habitat onder druk staat, is hij een vaste gast op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten. De laatste keer dat deze vogelsoort werd waargenomen, was 55 jaar geleden in 1969. Maar eerder dit jaar gebeurde het eindelijk opnieuw: tijdens een missie van WWF-België in Papoea-Nieuw-Guinea werd de bleke havik herontdekt! Goed nieuws dus uit onze nieuwste ecoregio.

Maart 2024. De Duitse fotograaf Tom Vierus is met een team van WWF op missie in Pomio, op het eiland Nieuw-Brittannië in Papoea-Nieuw-Guinea. Drie leden van de lokale gemeenschap leiden het gezelschap door de dichte bossen. Hij fotografeert er verschillende vogels, waaronder de bleke havik, maar het belang ervan is op dat moment nog niet duidelijk.

De allereerste foto van de bleke havik

Het is de bekende ornitholoog John Mittermeier, van American Bird Conservancy, die onlangs bevestigde dat de gefotografeerde vogel een bleke havik is, die trouwens enkel voorkomt op het eiland Nieuw-Brittannië. "De laatste gedocumenteerde wetenschappelijke vermelding van de soort lijkt een exemplaar te zijn uit juli 1969", vertelt Mittermeier. "Dat exemplaar wordt bewaard in het Amerikaans museum voor natuurgeschiedenis in New York. Sindsdien waren er wel een aantal waarnemingen met het blote oog, maar de soort liet zich 55 jaar lang niet documenteren via beeld of geluid, of via een aangetroffen exemplaar om te bewaren."

  © Tom Vierus

Zeeschildpadden

Veerle Hermans, biologe en verantwoordelijk voor het nieuwe project bij WWF-België, reageert enthousiast: "Het is natuurlijk heel bijzonder dat deze vogelsoort voor de allereerste keer gefotografeerd werd tijdens een missie die wij organiseerden. We hopen dat er nu ook meer inspanningen geleverd worden om de habitat van deze soort te beschermen, tegen de bedreigingen van grootschalige landbouw, houtkap, mijnbouw en infrastructuurontwikkeling. Dat is waar we met ons gloednieuwe project hard aan zullen werken."

Met dit speciale nieuws over de bleke havik lanceren we vandaag ons nieuwste project in Papoea-Nieuw-Guinea, een nieuwe ecoregio voor WWF-België. "In samenwerking met WWF-Pacific breiden we ons werkingsgebied inderdaad uit tot Pomio op het eiland Nieuw-Brittannië", legt Hermans uit. "We zullen er ons vooral ook toespitsen op de zeeschildpadden. In Pomio vind je maar liefst vijf van de zeven soorten. Ze zijn onmisbaar voor onze mariene ecosystemen, maar hun overlevingskansen daalden de afgelopen tweehonderd jaar wereldwijd door menselijke activiteiten. Zeeschildpadden beschermen, is essentieel voor een gezonde oceaan." Veerle Hermans Projectverantwoordelijke Papoea-Nieuw-Guinea

Weinig plaatsen prikkelen de verbeelding zoals Papoea-Nieuw-Guinea dat doet. Het is een plek die soorten huisvest die nergens anders ter wereld voortkomen. Die duizelingwekkende biodiversiteit moet absoluut bewaard blijven.

Inheemse volkeren

 © Tom Vierus

Het is op uitnodiging van lokale gemeenschappen en vertegenwoordigers van de regering dat WWF aan de slag gaat in Pomio. De inheemse Mengen- en Mamusi-volkeren leven er nog steeds volgens hun eeuwenoude tradities, die onlosmakelijk verbonden zijn met de oceaan, bossen en rivieren, die hun thuis zijn. Door nauw samen te werken met deze gemeenschappen willen we hen ondersteunen en mee de toekomst van de ongelofelijke biodiversiteit in Pomio veilig te stellen.

"Er is erg weinig onderzoek naar de biodiversiteit op het eiland Nieuw-Brittannië gedaan, en het potentieel om er nieuwe soorten te ontdekken is vrij groot. Maar het is een race tegen de klok om ze te beschermen, want de druk waaraan ze blootgesteld worden, is groot", legt Veerle Hermans uit.

Ongerept regenwoud

 © Tom Vierus

Pomio

Papoea-Nieuw-Guinea herbergt het op twee na grootste tropische woud ter wereld, na het Amazonegebied en het Congobekken. Met meer dan 5.000 meren, uitgebreide riviersystemen en wetlands, meer dan 8.000 km mangrovemoerassen, lagunes, koraalriffen en atollen is het land opmerkelijk divers wat betreft soorten, landschappen en ecosystemen. Het komt erg dicht bij wat we een paradijselijk eiland zouden noemen.

"Weinig plaatsen prikkelen de verbeelding zoals Papoea-Nieuw-Guinea dat doet. Het is een plek die soorten huisvest die nergens anders ter wereld voortkomen. Die duizelingwekkende biodiversiteit moet absoluut bewaard blijven."